Concertnieuws: Chuck Berry, Jerry Lee Lewis en Jackson Browne

Gaat dat zien, gaat dat zien:

links: Jerry Lee Lewis, foto: PA, rechts: Chuck Berry, foto: Håkan Henriksson

Mocht je in november nog zo'n zestig Euro over hebben, besteed dit dan aan het concert van Jerry Lee Lewis en Chuck Berry. Op 19 november aanstaande treden zij samen op in Amsterdam. Beide zijn al opa - Berry is 82 en Lewis 73 - maar ze rocken gegarandeerd de hele Heineken Music Hall plat!

Zowel Berry als Lewis mogen worden gezien als grondleggers voor de Rock'N'Roll zoals we die nu kennen. Lewis heeft nog opgetreden met Elvis Presley (het verhaal gaat dat hij hem zelfs - maar dan voor de gein - met de dood heeft bedreigd). Op 28 oktober aanstaande speelt hij op het London Rock 'n' Roll Festival. Dat optreden is het eerste van zijn Europese 'Great Balls Of Fire' tournee.
Chuck Berry was de allereerste rocker die is toegelaten tot de Rock and Roll Hall of Fame in 1985. Op 15 maart jongstleden trad Berry nog op in de 100 Club in Londen.

Gezien hun leeftijd zal dit een van de laatste keren zijn dat je ze samen kunt zien optreden, al lijkt het er op dat de Rock'n'Roll beide heren net zo jong houdt als Mick Jagger en consorten.
Toch wordt van Lewis gezegd dat dit zijn laatste Europese tournee zal zijn. Met andere woorden: zorreg, dat je er bij bent...!! Ik heb mijn toegangsbewijs al in huis. Klik hier om er ook een te bemachtigen.

Mijn toegangsbewijs voor het concert van Jerry Lee Lewis en Chuck Berry op 19 november 2008

Ruim vijf maanden daarna geeft Jackson Browne een concert in dezelfde zaal, en wel op 28 april 2009. Browne is onderhand ook al weer 60 jaar. Hij is met name bekend geworden van de bescheiden, maar prachtige hit 'Running on Empty'. Zijn Albums "Looking East" en "Hold Out" behoren onderhand tot de klassiekers in de popmuziek.

Lees verder/Read more »

For those about to Rock

Heerlijk: De van-dik-hout-zaagt-men-panken Mastodont van de Power Rock AC/DC komt weer 'ns met een album en, nog fijner, met een tour die ook Nederland gaat aan doen (13 maart 2009, Rotterdam Ahoy). Een en ander ter ondersteuning van het nieuwste album getiteld Black Ice, het eerste in 8 jaar, dat eind deze week in de winkels ligt.

De nieuwe single "Rock 'N Roll Train" is ook weer net zo primitief stampend als alle vorige nummers: open akkoorden intro, dreun op de drums, en hakken maar tot de break, solotje en doorrammen tot het eind. Meer graag, heren.

AC/DC met "Rock 'N Roll Train"

De ondertussen al weer 53-jarige nooit groot geworden (5 feet 2 inches) Angus Young zal tijdens de opkomende tour weer z'n rode kostschoolpak aantrekken, zo beloofd hij in eerdere interviews.

Hun laatste hit, 'Thunderstruck' is al weer 18 jaar geleden, maar echt zwakke momenten heeft de band eigenlijk nooit gekend. Wat toch best knap is voor een band die alleen Power Chords in vierkwartsmaat kent.

De voorverkoop voor het concert van AC/DC en support act begint aanstaande zaterdag 18 oktober om 10.00 uur. Ter voorkoming van zwarthandel is het alleen mogelijk om online (www.livenation.nl) kaarten te bestellen, met een maximum van 2 kaarten per persoon.

Lees verder/Read more »

De Italiaanse Schot Paolo Nutini

Gino Vanelli en Lisa dal Bello zijn Canadees, Marco Borsato is Nederlands, Madonna Ciccone is Amerikaans en Paolo Nutini is Schots. Die laatste is met z'n 21 jaar ook meteen de jongste van het stel illustere semi-Italianen. "Jenny Don't Be Hasty" van zijn debuutalbum "These Streets" uit 2006 was het eerste nummer dat ik hoorde van Nutini en ik durfde zweren dat het Keith Richards was: de gitaartjes, het arrangement, de stem zelfs. Want naast de buitengewoon volwassen aandoende arrangementen klinkt zijn stem opvallend doorleefd.

Paolo Nutini onstage met Mick Jagger

Op zijn zeventiende tekende hij al zijn eerste platencontract. In de tussentijd heeft hij al met artiesten opgetreden als Led Zeppelin (hij verzorgde het vooroptreden voor hun reünie tournee), Etta James, Petula Clark, Paul Weller en de Rolling Stones.

Op zijn website valt te lezen dat Nutini bezig is de laatste hand te leggen aan zijn tweede album, dat moet uitkomen in 2009. En dat terwijl zijn eerste album maar liefst vier hits opleverde - "Last Request", "Jenny Don't Be Hasty", "Rewind" en "New Shoes" - en in totaal twee miljoen keer over de toonbank ging. En daar mag je best trots zijn op je eenentwintigste!

En ja, dan kun je sommige van zijn teksten best nog wat onvolwassen noemen en heeft Paolo voor elk nummer de hulp gehad van minstens 1 co-auteur. Ondanks dat is het duidelijk dat deze jongen er wel gaat komen. Ik ben in ieder geval razend benieuwd naar wat er nog gaat komen!

Lees verder/Read more »

Summertime

Woensdagavond kwam ik laat terug uit Alkmaar, waar mijn werkgever zetelt. Daar had ik ondermeer een presentatie gegeven over de laatste opdracht die ik had vervuld en 's avonds hadden we met negen collega's in een restaurantje nog zitten eten en napraten met de Taptoe in het kader van 'Alkmaars Ontzet' op de achtergrond. De sfeer was gezellig en ondanks mijn initiële tegenzin in de reis van Rotterdam naar Alkmaar en terug, had ik het uitstekend naar m'n zin gehad.

Onderweg naar huis had ik zitten meeblèren op de muzikale successen van 1966 (mp3) ("I'm a boy" van The Who, "I'll Be There" van de Four Tops, "Nobody loves you when you're down and out" van de Spencer Davis Group met een 18-jarige Steve Winwood op piano en vocals, "Sunshine" van Donovan, "Eleanor Rigby" van The Beatles), opgediend door Stefan Stassen in KRO's 'Theater van het Sentiment'.

Tegen elf uur was ik bijna thuis toen uit de boxen een fan-tas-ti-sche cover schalde van 'Summertime'. Jazeker, de 'Summertime' van George Gershwin uit de musical 'Porgy and Bess'. De 'Summertime' van Sarah Vaughan. De 'Summertime' van Ella Fitzgerald en Louis Armstrong. En de 'Summertime' ook van Miles Davis op z'n trompet. Maar verder moest iedereen er met z'n tengels en z'n stem van af blijven, want iedere andere cover kon het alleen maar verpesten...

En toen was daar Billy Stewart. En jonge jonge jonge, wat knalt deze cover! Hij is gewaagd (met een ander ritme), hij is sensueel (en niet romantisch), hij is zelfs grappig (ja, probeer hier maar eens *niet* bij te grinniken). Je moet 'm dus echt gaan horen!

Billy Stewart, aka 'Fat Man'

Billy Stewart werd geboren op 24 maart 1937. Deze getalenteerde soul zanger tekende een contract bij Chess, voordat hij ondermeer in de band speelde van Bo Diddley (1956). In december 1964, nam hij zijn grote hit "I Do Love You" op, waarmee hij maar liefst 21 weken lang in de R&B en Pop hitlijsten stond. Zijn volgende hit heette "Sitting In The Park". Door zijn grote succes kwam Billy niet meer toe aan studiowerk, want "optredens betalen meer rekeningen dan het opnemen van platen", zoals hij zei.

Op 6 oktober 1965 nam Stewart het nummer "Summertime" op. Als tiener had hij dit nummer als eens ten gehore gebracht op een talentenconcours. Op de opnamen speelden ondermeer Pete Cosey (gitaar), Louis Satterfield (electrische bas), Sonny Thompson (piano) en Maurice White (drums). White zou later in de jaren zeventig grote successen vieren met zijn band Earth, Wind & Fire. Het nummer bereikte de zevende plaats op de R&B hitlijsten.
Op deze cover is goed te horen dat Billy Stewart verzot was op Calypso muziek. De Latin invloeden maken "Summertime" zowaar dansbaar!

Op 17 januari 1970 raakte de auto waarin Billy Stewart en drie bandleden van de weg en belandde in een rivier. Stewart en de anderen kwamen om bij dit ongeluk.
Billy Stewart werd slechts 33 jaar oud.

De "Summertime" versie van Billy Stewart

Lees verder/Read more »

De Canadese countryrock van Barney Bentall

Barney in de 'Grand Cariboo Opry'

Na een lang weekend in Sauerland kwam ik een paar weken geleden terug met een tweedehands LP van de Boss Band. Toen ik 'm thuis uit de hoes haalde realiseerde ik me pas hoe lang geleden het was dat ik de laatste LP had gekocht: het vinyl was volkomen kromgetrokken, en ik had het niet eens gecontroleerd.
Zelfs voor 1 Euro voel je je dan nog bekocht!

Enfin, de muziek bleek Country te zijn. Niet dat ik daar ook maar iets tegen heb, maar de Boss Band zal wat mij betreft niet vanwege de muzikale hoogstandjes op een lijstje voorkomen van Country muziekhelden. Niet alleen de LP was kromgetrokken, maar mijn tenen deden dat ook. Jammer, maar helaas.

De hoes van deze LP, met het silhouet van een paard en een man met cowboyhoed tegen het rood-gele kleurenpalet van een zomeravond zon, deed me vanwege de kleuren en de uitstraling denken aan de hoes van het laatste album van Barney Bentall.

Gift Horse, uit 2006

Dit album had ik in Canada gekocht tijdens mijn laatste bezoek aan mijn ouders. Bentall is een van de vele uitstekende artiesten die Canada rijk is. Dus heb ik de CD getiteld "Gift Horse" maar weer eens uit de kast getrokken en opgezet. Om een lang verhaal kort te maken: hij zit nu al 1 week in de CD speler van de auto en wat mij betreft blijft hij daar nog even...

Bentall werd in maart 1956 in Toronto geboren als Barnard Franklin Bentall. Over zijn eerste kennismaking met muziek schrijft hij op zijn website:

"I first picked up a guitar when I was in grade nine. I took a few lessons from a guy named Cowboy Slim and I started walking down a long, twisty and infinitely interesting road."

In Canada is hij het best bekend vanwege zijn jaren 90 band, "Barney Bentall and the Legendary Hearts" (naar de titel van het Lou Reed album). Met deze bezetting had hij een aantal hits. Vreemd genoeg is hij daarmee buiten Canada nooit echt bekend geworden. Een aantal jaren geleden besteedde Frits Spits eens aandacht aan hem, maar in feite verdient Bentall veel meer bekendheid in Europa dan momenteel het geval is.

In zijn vroege werk werd Bentall grotendeels beïnvloed door Bob Dylan, The Band en Neil Young. Met de Legendary Hearts kende hij in Canada grote successen. De albums "Lonely Avenue" (1990), "Ain't Life Strange" (1993) en "Gin Palace" (1995, een absolute aanrader en een stuk 'rockier' dan zijn laatste CD) werden daar alle drie goud of platina.

Het album "Gift Horse" is het eerste album dat hij geheel onder zijn eigen naam uitbracht. Het is wat ingetogener en draagt de intieme sfeer van de akoestische sets die Bentall begon te spelen, nadat hij zich eind jaren negentig had teruggetrokken uit de muziek industrie.
Op dit album speelt ondermeer zijn zoon Dustin mee. Ik vind het een absolute aanrader. Het is een prachtig country-rock album met sfeervolle muziek waar je overal naar kunt luisteren.

Barney Bentall met "The Ballad of Old Tom Jones"

info: Bentall's eigen website op www.barneybentall.com en The Canadian Encyclopedia

Lees verder/Read more »

The Secret Combination Live at Paradiso

De nieuwe Live CD/DVD van "The Combination"

In februari van dit jaar vestigde ik al de aandacht op de Nederlandse countryrock 'slash' westcoastpop van "The Secret Combination", alias "The Combination". Lees "Het geheim van The Secret Combination".

Een paar dagen geleden ontving ik de volgende e-mail...

"Sinds deze week is het live album (DVD+CD) verkrijgbaar: The Secret Combination Live - Paradiso Amsterdam 2007 (Pias).

Tijdens deze concertregistratie speelt de band een selectie uit haar albums 'Introducing' (2001), 'Code of Mercy' (2003) en 'In the Heartland' (2007).

Het nieuwe live-album (lees recensie Oor ...) is verkrijgbaar in de betere platenzaak en natuurlijk gemakkelijk via de website te bestellen voor slechts 15 euro (www.secretcombination.com).

Beeld en geluid werden geregistreerd door Fabchannel. In Heartland Studio vond de mix en mastering plaats. Bert Keller tekende wederom voor de fraaie vormgeving.

Surf naar de site voor meer info over de albums en band."

Op het Live album staan 4 nummers van het laatste album "In the Heartland", te weten "City boys don't die", "In the Heartland", "Lethal love" en "How about now?".

Op de site staat te lezen: "Ook zal The Combination (per 2008 de nieuwe bandnaam) een aantal unplugged optredens verzorgen en aan een nieuw studioalbum werken, dat in 2009 zal verschijnen."

Daarnaast moet het marketingbureau van de band eens wakker worden: doe eens iets aan het consistent promoten van die nieuwe bandnaam mensen (nota bene per 2008!), en claim het domein thecombination.nl of combination.nl. Dat maakt "The Combination" allicht wat vindbaarder!

Lees verder/Read more »