Veel plezier met de Nationale Entertainment Card

De Nationale Entertainment Card, Het Leukste Cadeau Van Nederland

Voor een IT klusje kreeg ik onlangs een CD-bon van 100 Euro. Nu is dat altijd wel fijn om te krijgen, maar vooral als je sinds januari zonder werk zit (kijk eens op LinkedIn; schaamteloze zelfpromotie mag immers op mijn eigen blog!).

En dan begint het zoeken en kijken en luisteren. En eigenlijk wilde ik alles ook nog in één dag uitgeven, want, zeg nou zelf, wat is er leuker dan 's avonds na een dag struinen langs Rotterdams betere CD zaken met vijf of zes nieuwe CD's thuiskomen?

Uiteindelijk ben ik daarin uitstekend geslaagd. Een opsomming:

"Pacific Ocean Blue" (2008, oorspronkelijk uitgebracht in 1977)

Dennis Wilson, "Pacific Ocean Blue" [Legacy Edition].
Dubbel-CD van deze ondergewaardeerde Beach Boy. Prachtig album, waarop de grote muzikaliteit te horen valt die de jongere Wilson in huis had. Op deze Legacy Edition is ook de opvolger van POB uitgebracht. Op "Bambu" is de kwalitatief stijgende lijn goed te horen. Wat zonde dat hij het uiteindelijk niet af heeft kunnen maken!

"Deseronto" (2007)

White Sands, "Deseronto".
White Sands was een mij volkomen onbekende Nederlandse band. Jammer, want het betreft hier een Nederlandse Americana band van uitzonderlijke klasse. Hoewel ik het album af en toe wel wat vind voortkabbelen en ik geen echte hoogtepunten kan aanwijzen, is het een prachtig, ietwat melancholiek album voor wat later op de avond.
Kijk op hun website voor meer informatie en luister vooral ook naar dit wonderschone album.

"Seeing Things" (2008)

Jakob Dylan, "Seeing Things".
Prachtig album van 'de zoon van'. Ik vind de teksten erg sterk en ook de muziek is prachtig. Doet nog wel duidelijk aan zijn vader denken, maar ik zie hem daar nog wel los van komen. Grote belofte!

"Hurricane" (2008)

Grace Jones, "Hurricane".
Op zestigjarige leeftijd is het deze prachtige dame gelukt een uitstekend album uit te brengen met veel sterke nummers. De stijl is duidelijk herkenbaar Grace Jones en het album is zeker niet vernieuwend, maar wel absoluut de moeite waard. Favorieten: "William's Blood", "Well Well Well", "Hurricane" en "Devil In My Life".
She's back!

"Speak Low" (2008)

Boz Scaggs, "Speak Low".
Alleen een waar artiest lukt het om in verschillende stijlen en in een tijdsbestek van een halve eeuw een bijna constante kwaliteit te behouden. Boz Scaggs bewijst zich met dit prachtige Jazz album een waar artiest. Zie ook "Boz Scaggs, Speak Low - in één woord prachtig"

"Tranquil Isolation" (2003)

Nicolai Dunger, "Tranquil Isolation"
Hoewel Dunger van origine Zweeds is, kan het album het best omschreven worden als Americana. Er zijn invloeden van Tim Buckley te horen, maar ook van Neil Young. Het is een rustig album met prachtige overgangen en mooie akkoorden en met soul en folk invloeden. De kwaliteit is zeker niet constant, maar het is een veelbelovend album. Sinds 2003 heeft Dunger trouwens nog 4 albums uitgebracht, wat het totaal op 10 brengt.
Op dit album werkt Dunger samen met Will Oldham, beter bekend onder zijn artiestennamen 'Palace Brothers' (met broer Paul) of 'Bonnie "Prince" Billy' en Pete Townsend op drums.