Motown producer en tekstschrijver Norman Whitfield, 12 mei 1940 - 16 sep. 2008

10 juni 2004 - Norman Whitfield arriveert bij de 35ste jaarlijkse bijeenkomst van de "National Academy of Popular Music"
Foto: AP Photos/Louis Lanzano

Norman Whitfield was een van de grondleggers van het Motown geluid van de jaren zestig en zeventig, en daarmee niet weg te denken uit de geschiedenis van de moderne muziek.

In eerste instantie nam Motown baas Barry Gordy hem aan in de afdeling 'quality control', waar werd beslist of een nummer al of niet door het label zou worden uitgebracht. Al vlug echter werden zijn kwaliteiten opgemerkt en uiteindelijk kreeg hij zijn grote kans door de rol van Smokey Robinson over te namen als producent voor The Temptations.

Daarna volgde zijn succes vlug. Norman Whitfield was de tekstschrijver en producent van grote Motown hits als "He Was Really Sayin' Somethin'" (The Velvelettes), "I Heard It Through The Grapevine" (bekend geworden in de uitvoering van Marvin Gaye, maar oorspronkelijk geschreven voor Gladys Knight and the Pips), "Papa Was A Rolling Stone", "You're My Everything" (The Temptations), "War" (Edwin Starr), "That's The Way Love Is" (Marvin Gaye), "Car Wash", "Love Don't Live Here Anymore" (Rose Royce).

Cloud Nine van The Temptations, uit 1969

In de latere jaren zestig begon Whitfield als producent te experimenteren met ondermeer langer durende nummers, het vervormen van gitaargeluid (wah-wah gitaren) en het opnemen van drums op meerdere tracks. Het geluid dat dit opleverde werd 'Psychedelic Soul' genoemd (zoals alles wat in die jaren afwijkend was 'psychedelic' genoemd werd) en sloot goed aan bij de veranderende muziek aan het einde van de jaren zestig en het begin van de jaren zeventig.

Een voorbeeld van 'Psychedelic Soul' vind je op het album "Cloud Nine" van The Temptations uit 1969, waarin je de invloed van Sly & The Family Stone hoort op de productie door Whitfield. Met de gelijknamige hit single wint Motown (volgens de Grammy site in 1968) zijn eerste Grammy Award in de categorie "Best Rhythm & Blues Performance By A Duo Or Group, Vocal Or Instrumental".

The Undisputed Truth met het gelijknamige album, uit 1971

Later won Whitfield zelf nog twee Grammy Awards, een in 1973 voor "Papa Was a Rolling Stone" van The Temptations in de categorie "Best Rhythm & Blues Song" en een in 1976 voor de intrumentale versie van "Car Wash" van Rose Royce in de categorie "Album Of Best Original Score Written For A Motion Picture Or Television Special".

Met de band The Undisputed Truth experimenteerde Whitfield verder met dat nieuwe geluid dat varieerde van (psychedelic) soul in de vroege jaren zeventig tot disco en funk in de latere jaren zeventig.

Ma van Rare Earth, uit 1973

Voor Rare Earth, in 1969 als eerste blanke band gecontracteerd door Motown, schreef én produceerde Whitfield in 1973 het album "Ma", dat wordt beschouwd als het beste dat de band heeft uitgebracht.

Het is opvallend dat op de Motown website met geen woord geschreven wordt over de dood van Whitfield, die zo belangrijk was voor de ontwikkeling en het succes van het beroemde label. In de timeline vind ik na wat zoeken bij het jaar 1970 de tekst "Motown completes its most succesful year in terms of pop crossover. [...] On Billboard's year-end recaps, Motown vet Norman Whitfield is the top singles producer for the second year in a row."

Op 10 juni 2004 werd zijn naam bijgeschreven in de "Songwriters Hall of Fame" tijdens de 35ste jaarlijkse bijeenkomst van de "National Academy of Popular Music".

Norman Whitfield overleed aan de gevolgen van diabetes. Hij was 68 jaar.