Herbie Hancock, ft. John Mayer

Aanrader: lekkere CD van Herbie Hancock met veel nieuwe (en een paar oudere) artiesten, zoals Christina Aguilera, Paul Simon, Josh Stone, Sting, Damien Rice en John Mayer om maar een greep te doen. Bovendien heeft Santana zijn medewerking verleend. De CD is uitgekomen in 2005 en heet 'Possibilities'. Luister naar dit fragment van Herbie Hancock met John Mayer in 'Stitched Up':

Lees verder/Read more »

Mellencamp does Droopy

In 'Life, Death, Love and Freedom' is Mellencamp's muziek naar mijn mening niet zo toegankelijk als het in zijn vorige album 'Freedom's Road' nog was. Ondanks die toegankelijkheid verkocht 'Freedom's Road' trouwens maar matig. Mijn inschatting is dat ook dit nieuwe album geen groot succes zal zijn, hoe prachtig droefgeestige liedjes ook kunnen zijn.

Toch is het dubbel: slecht kan ik 'Life, Death, Love and Freedom' zeker niet vinden. De combinatie van slide guitar, piano, de typische Mellencamp stem, die in de buurt komt van Springsteen en Waits (ok, een jonge Waits!), de eenvoudige drie-akkoord liedjes: ik zie me Amerika wel doorkruisen in een luxe Pontiac en dit album in de CD-speler. Maar dan wel voornamelijk in 'the great Midwest', waar het landschap en de geschiedenis de melancholie van het album rechtvaardigen.

Dat dubbele gevoel komt met name denk ik doordat deze muziek me zo aan Droopy doet denken: het tekenfilm hondje dat door slimheid en volharding telkens de 'bad guys' weet te pakken en ter afsluiting van elk filmpje op een droefgeestige manier verkondigt: "I'm happy".
Van Mellencamp zou het ook allemaal niet gemeend klinken als hij na dit album ineens zou verkondigen dat hij blij is. "Life is short, even in its longest days" klinkt dan wel als een logische overdenking van iemand die een zware hartaanval achter de rug heeft. Maar na: "If I Die Sudden / Please don't tell anyone / There ain't nobody that needs to know / That I'm gone / Just put me in a pine box / Six feet underground / Don't be calling no minister / I don't need one around" (uit 'If I Die Sudden') ga je geloven dat hij het allemaal niet meer zo ziet zitten.

Het nummer 'Don't Need This Body' is ook al zo fatalistisch. Wel behoort het tot de betere nummers van het album. Sterker nog, ik vind het prachtig: "Ain't gonna need this body much longer / I can't see much like I used to / and I can't run like the wind / I don't sleep more than just a few hours / I can't remember where I've been".

Vermeldenswaardig is overigens nog Karen Fairchild van 'Little Big Town'; op een aantal nummers wordt Mellencamp door haar terzijde gestaan en dat doet ze bijzonder verdienstelijk. Hun samenzang is prachtig!

Al met al dus een aanrader, al moet je al wel echt een Mellencamp fan zijn.

Lees verder/Read more »

It's late

Now just for once this post will be in English, mainly just to find out if this 'Sphere widget' at the bottom of this post is any good at all or if we need to kick it (Comment: The widget was kicked. It worked for English posts only. Bummer!). But besides that it's really late right now so it makes perfect sense to write something nice about one of my favourite rock songs of all time: Queen's "It's late"

The song "It's late" came off Queen's 1977 lp "News of the world", a wonderful album completely out of sync and yet full of songs that bare the marks of great craftsmanship, yet sometimes sound like complete parodies of what was hip at the time: punk. On "Shear heart attack" and "We will rock you" the band almost sounds like the Sex Pistols in drag. Then again, that should come as no surprise to anybody knowing Freddie Mercury who, when he first met Sid Vicious prompted a delicious "Ah, Mr. Ferocious, how are you?".

The whole album is much less polished than their previous ones, and "it's late" seems to summon up this new approach. 'The music builds up an impressive set of dynamics by contrasting verses that flow with a moody sense of swagger to a stomping chorus that balances its operatic quality with a gritty sense of punch' as allmusic puts it.

Queen: "It's Late"

Although "News of the World" was a hit at the time, it was the last of the epic Queen albums. What followed was a set of long players that gave the band a string of hits but never reached the artistic quality of those first six. Of course back in the seventies most music critics didn't like their music anyway because progressive rock bands were supposed to have a clear opinion on how the world could be turned into a happy clappy place. And with lyrics like "It's late - and I'm bleeding deep inside. It's late - is it just my sickly pride" Queen showed a lack of such a vision. But Freddie explained "we have nothing to say, but we say it so well".

And they did!

Lees verder/Read more »

Scary Joe

North Sea Jazz, zondag 13 juli. Te mooi weer eigenlijk om je tot laat in de avond onder te dompelen in muziekgeweld. Maar goed, het kaartje is al gekocht en de aftrap begint voor mij bij Joe Jackson. Rasmuzikant met fraaie liedjes. Goede arrangementen van z'n eigen hits en vakkundig gespeeld op piano, bas en drum. Niets bijzonders dus eigenlijk tot hij een cover aankondigt.
"Dit is ons laatste optreden van de toer, en elke avond spelen we een cover. En vanavond is dat van een groot artiest die ik zeer bewonder." Hij begint met een staccato ritme op de piano en een loopje dat me vaag bekend voorkomt. Dan de zang, en ik denk, He, die tekst ken ik toch? En dat klopt, maar dan van David Robert Jones, aka Bowie: 'Scary Monsters (and Super Creeps)'.

Lees verder/Read more »

Jazz drummer Bobby Durham, 3 feb. 1937 - 6 jul. 2008

Foto: Davide Susa

bron: guardian.co.uk


Op 6 juli overleed jazz drummer Bobby Durham.

Durham speelde ondermeer met Frank Sinatra, James Brown, Ray Charles, Marvin Gaye, Ella Fitzgerald, Oscar Peterson, Count Basie big band, Duke Ellington Orchestra, The Drifters, The Supremes, Oscar Peterson en Dizzy Gillespie.

Zie http://www.allaboutjazz.com/bobbydurham voor een volledige biografie.
Zie ook: http://www.guardian.co.uk/music/2008/aug/09/jazz

Lees verder/Read more »

1 juli 2008: 'Last Cigarette'

Uit "Rock'N'Roll Suicide" van het album 'The Rise And Fall Of Ziggy Stardust And The Spiders From Mars' van David Bowie:

"Time takes a cigarette, puts it in your mouth
You pull on your finger, then another finger, then your cigarette
The wall-to-wall is calling, it lingers, then you forget
Oh, you're a rock 'n' roll suicide"

Keith Richards

... gevolgd door dat drumloopje dat ik kan dromen. Ooit was ik een groot fan van Bowie. En nog steeds heb ik een zwak voor hem, zowel voor de muzikant als voor de persoon. Prachtig uitgedrukt in dit couplet - geaccentueerd door de muziek - is de rust waarmee je tevreden kunt wegdromen met een sigaret tussen je vingers.

Je geniet van de verdovende rook in je longen, de smaak in je mond, het lichte gevoel in je hoofd, het rustige moment dat je neemt voor de eerste sigaret in de ochtend: time takes a cigarette...

Voor mij is het onderhand ruim vijf jaar geleden dat ik de laatste rookte, maar ik kan het me nog steeds goed voor de geest halen. En al was het voor mij dan al voltooid verleden tijd, vandaag is het zeker dat ook voor anderen in Nederland de dagen van wegdromen met een peuk en een krantje in het café nooit meer zullen terugkomen. Tsja, ik zal niet zeggen dat me een gevoel van nostalgie bekruipt, dat gaat te ver, maar van mij had het niet per se gehoeven. Bovendien vind ik een overheid die met dit soort maatregelen komt dermate betuttelend dat ik er geen woorden voor heb. En volgens Hans Christian Andersen moeten we dan de muziek maar laten spreken...

De Fun Lovin' Criminals pleiten voor burgerlijke ongehoorzaamheid met "Smoke 'Em". John Bon Jovi heeft zich er al bij neergelegd, getuige "Last Cigarette". En Billy Collins meent dat die laatste peuk nog altijd "The Best Cigarette" is. En 's ochtends is natuurlijk de eerste sigaret de beste, samen met een bak koffie, zoals de praktisch dove Johnie Ray in de jaren '50 van de vorige eeuw ook al door had. Deep Purple heeft het goed bekeken, want een "Smoke on the Water" mag natuurlijk altijd!

De uitsmijter is overigens onbetwist voor het compilatie album 'Smoke, Smoke, Smoke That Cigarette!' uit januari 2000. Je krijgt een spontane rokerskuch (I kid you not!) door alleen al te luisteren naar deze nostalgische compilatie met titels als "Smoke Gets in Your Eyes" (Dinah Shore), "Smoke Dreams" (Benny Goodman and his Orchestra), "Cigareets, Whuskey and Wild, Wild Women" (Red Ingle) en "Smoke Rings" (The Mills Brothers).

Lees verder/Read more »