Sex'n'Jazz met Gare du Nord is lekker

Sex'n'Jazz

Bij de naam 'Gare du Nord' zullen de meeste mensen denken aan het bekende treinstation in Parijs. Zelf heb ik na 36 jaar nog altijd de associatie met hotel 'Gare du Nord' in Rotterdam (vlakbij Station Noord, met de nadruk op de langgerekte 'a', want we komen uit Rotterdam!) waar ik met vader, moeder en broer een aantal weken heb doorgebracht na een buitenlands avontuur in Midden-Amerika. Tijdens dit verblijf hoorde ik op mijn pas aangeschafte transistor radiootje voor het eerst de muziek van Middle of the Road (Chirpy Chirpy Cheep Cheep), Gilbert O'Sullivan (Rhymed), George Harrison (My Sweet Lord), Rod McKuen (Soldiers who want to be heroes).

Anno 2008 doet een nieuw Gare du Nord mij wederom kennis maken met nieuwe muziek, en wel die op hun album 'Sex'n'Jazz'. Iedereen die Gare du Nord niet van naam kent heeft allicht eens de hit en voormalige paradeplaat 'Beautiful day' voorbij horen komen op de radio ("Mmm... let's get it on / Life is such a sexy song"). Het was een opvallende hit, want hoe vaak komt het nou voor dat de populaire radiostations een jazz nummer laten horen, zeg nou zelf? Hij was mij altijd al opgevallen (uitstekende sax en sexy orgeltje), maar pas vandaag kwam ik er toe de CD te kopen. En dat had ik eerder moeten doen.

"Gare du Nord is simply the best known unknown Dutch band"
Frank van Iersel - Bevrijdingsfestival, maart 2008

Zangeres Dorona Alberti heeft een lekkere stem, soepel, sexy en jazzy. Bovendien wordt zij bijgestaan door Marvin Gaye (gesampled van Sexual Healing, en goed gedaan ook!), Paul Carrack (o.a. Squeeze, Mike + the Mechanics, Roxy Music) en Erik Truffaz. De rest van de muzikanten zijn ook allemaal van uitzonderlijke klasse, om van Marvin en Miles maar te zwijgen.

Sfeer impressies:
Het nummer Somethin'in my Mouth heeft een spannende erotische lading: zowel de tekst ("i've got something in my mouth / that belongs to you"), de stem als het ritme doen verwoede pogingen de luisteraar te verleiden. En dat werkt!
Ride On laat het nog altijd herkenbare stemgeluid horen van Paul Carrack. Als meest 'poppy' nummer op de CD heeft het een zekere hitpotentie. Ik druk echter meestal op de [Next »] knop, omdat ik het een dissonant vind op dit verder typische jazz album.
Beautiful Day valt op door het Miles Davis-achtige trompetje, gespeeld door Jan van Duikeren. Een compliment is hier op z'n plaats!
Summer Breeze begint met een combinatie van Marvin Gaye samples (uit Sexual Healing), begeleid door de stem van Alberti. Goed gedaan. Het bewijst dat goed knip-en-plak werk net zo origineel kan zijn als het origineel zelf.
Het begin van Hot Glue roept de sfeer op van Riders on the Storm (The Doors) en naderhand van Paris Texas, met een orgeltje, sexy saxofoon stootjes en een slide guitar. Lekker hoor!

Lees verder/Read more »

Aan de kant voor Eli "Paperboy" Reed & the True Loves!

Roll With You

Ik ben niet verslaafd aan kopen, maar af en toe moet ik een bepaalde CD gewoon hebben. Afgelopen weekend deed ik een impuls aankoop bij Plato in het centrum van Rotterdam. Die ochtend had ik op een lokale Rotterdamse zender net de laatste tien seconden meegekregen van een van de nummers op de nieuwe CD 'Roll With You' van Eli "Paperboy" Reed & the True Loves. Die tien seconden waren genoeg om later die dag de 'no risk' CD bij Plato mee te nemen.
Niet één seconde heb ik spijt gehad van mijn aankoop. Reed is een moderne soul en R&B artiest met funk invloeden. Hij weet de sfeer op te roepen van de stevige R&B van Otis Redding en Sam Cooke, met een geheel eigen stijl inclusief blazers en heerlijke orgeltjes.

"Hij komt uit Boston, en klinkt alsof hij veertig jaar geleden zijn platen opnam voor maatschappijen als Motown, en Stax. Maar net als de Duffy's en Adèle's van deze wereld was ook Eli toen nog helemaal niet geboren: hij is pas 24."
Frits Spits over Eli "Paperboy" Reed

Behalve aan Redding en Cooke, doet zijn krachtige stem ook denken aan Screamin' Jay Hawkins. En aan James Brown. Ach, hij heeft gewoon een uniek stemgeluid, en wel een waarmee hij schreeuwt en huilt en zingt en gromt. Indien iemand ooit een R&B opera zou schrijven, laat hem dan Eli "Paperboy" Reed de hoofdrol zingen! Reed zingt met passie, met explosies van kracht, met uithalen; zijn stem heeft een enorme soupplesse. Je moet het gewoon horen! Hij is hoorbaar verliefd op muziek. En of hij nu zingt in een kerk in Chicago, in een studio voor CD-opnamen of op een poppodium ergens in Europa, zijn explosie van Rythm & Blues boeit tot en met de laatste seconde.
Op 16 juli gaat hij dat bewijzen met een optreden in Paradiso. Helaas valt 16 juli op een woensdag en dan is hij ook nog eens geprogrammeerd om 22:00u. Minpuntje voor Paradiso! Zo iemand hoort om een uur of negen á tien in het weekeinde geprogrammeerd te worden.

Eli "Paperboy" Reed heeft een eigen ruimte op MySpace. Daar kun je ook - gratis en voor niks! - vijf nummers van de nieuwe CD beluisteren.

Voor wie nog meer over hem wil weten: op allmusic kun je een biografie van hem lezen.

Lees verder/Read more »

Bo Diddley was the man, 30 dec. 1928 - 2 jun. 2008

Hij heeft mensen beïnvloed als Tom Petty, Ron Wood, Buddy Guy en Eric Clapton. Muzikaal stond hij op eenzame hoogten en kon hij zijn gelijken slechts erkennen in mannen als Link Wray, Chuck Berry, Little Richard, Fats Domino, Screamin' Jay Hawkins, Johny 'Guitar' Watson, Larry Williams of Johnny Otis. Met zijn opvallende vierkante gitaar, zijn typische ritme - bom ba-ba bom bom, bom bom - en zijn James Brown-achtige danspasjes vormde hij een live-act die zijn gelijke niet kende.

Bo Diddley in concert

Tegen de tijd dat de Beatles en de Stones de hitparades bestegen was zijn tijd in de opnamestudios al zo goed als voorbij. Zijn invloed reikt echter door tot vandaag en ook na vandaag zal hij nog vele muzikanten beïnvloeden.

In 1955 verscheen zijn eerste single: "Bo Diddley" met op de B-kant "I'm a man". Vandaag is hij op 79-jarige leeftijd overleden aan een hartstilstand.

De wereld heeft een markant showman verloren!

Lees verder/Read more »