Burt Bacharach in Nicaragua

"Butch Cassidy and the Sundance Kid"

Het moet 1970 of 1971 zijn geweest. Ik zat op een 'Special American School' - met vriendjes van over de hele wereld - waar ik naar toe ging met een gele schoolbus, we woonden in een grote witte bungalow met een porch en luiken voor de ramen en m'n vader was schatrijk. Terugkijkend was hij dat ook, niet naar Nederlandse maatstaven, maar wel naar Nicaraguaanse maatstaven. We hadden een 'cook' in dienst, een tuinman en een dienstmeisje, Maritza. Maritza deed tevens dienst als kindermeisje op de momenten dat dat zo uitkwam; bovendien was ze gek op ons, en vooral op mijn broer - toen mijn broertje - die 4 of 5 jaar oud was in die tijd en blond.

Het was de tijd van de moesonregens. De geur staat mij nog altijd bij, net als het geluid van de regen; iedereen die moesonregens heeft meegemaakt weet dat hun geluid in geen verhouding staat tot dat van een goede Hollandse bui. Er zijn twee geluiden die ik me altijd zal herinneren uit Nicaragua: het geluid van de moeson en het nachtelijke alom aanwezige geluid van krekels. Moesonregens zijn ontzagwekkend. De druppels zijn groot en het geluid dat ze maken wanneer ze op de grond uiteenvallen lijkt harder en indringender. Ook lijken tropische regens wel bijna natter dan Hollandse regens. Bovendien zijn ze warm.

Ik vond ze heerlijk. Het was tijdens zo'n moesonregen, dat ik voor het eerst het liedje 'Raindrops keep fallin' on my head' hoorde. Het heeft voor mij altijd een bijzondere betekenis gehouden. Jaren later las ik dat het liedje afkomstig was uit de film 'Butch Cassidy and the Sundance Kid', en geschreven was door Burt Bacharach (muziek) en Hal David (tekst). Het werd gezongen door B.J. Thomas en uitgebracht in de herfst van 1969.

Burt Bacharach zal altijd deel blijven uitmaken van mijn herinnering aan Nicaragua.