Everything is Everything

Aan het begin van de jaren 70 kregen muzikanten langzaamaan meer vrijheid over het muzikale pad dat ze wilden bewandelen. In de jaren 60 waren het de platenlabels die de artiesten wilden kneden in het format dat zij hadden bedacht. Maar nadat bands als the Beatles het creatieve heft in eigen hand hadden genomen gingen steeds meer artiesten die weg. Stevie Wonder wist af te dwingen dat hij voor een nieuw conceptalbum de complete zeggenschap kreeg en maakte daarmee een van zijn beste platen ooit, Songs in the key of Life.

Een nu vrijwel vergeten grootheid uit die tijd die qua talent en muzikaliteit niet onderdoet voor Stevie Wonder was Donnie Hathaway. Als veelgevraagd sessiemuzikant, arrangeur en producer had hij al samengewerkt met o.a. Aretha Franklin, Jerry Butler, the Staple Singers, en Curtis Mayfield's Impressions voordat hij zijn eerste plaat opnam; "Everything is Everything" . Het nummer "The Ghetto" van die lp werd destijds geen echt grote hit maar geldt nu als een soulklassieker en is talloze malen geresampled door hiphopartiesten. Zijn doorbraak kwam pas na zijn samenwerking met Roberta Flack waarmee hij een heel album van duetten opnam dat o.a. de hits "where is the love" en "you've got a friend" (cover van James Taylor) voortbracht.

Flack had een jaar na haar eerste successen met Hathaway zelf een hit met het prachtige "Killing me softly", in 1996 gecovered door de Fugees met Lauryn Hill. Het getuigt van lef om zo'n bekend nummer te coveren dat ook nog sterk moet leunen op de performance van de zangeres, maar Hill en de Fugees eren het oude meesterwerk door er iets compleet nieuws en eigentijds van te maken. Ik vond een sterk optreden optreden uit 2005 waar "Killing me softly" op 5:02 begint.
Twee jaar na de hit met de Fugees kwam Hill het haar sociaalbewogen en soulvolle debut "The miseducation of Lauryn Hill" met daarop het nummer "Everything is everything" dat met de titel lijkt te verwijzen naar het album en nummer van Hathaway uit 1972.

Hathaway leek in tegenstelling tot Flack niet goed om te kunnen gaan met het succes . Hij leed aan depressies en trok zich een tijd terug uit de muziekscene, concentreerde zich op filmmuziek en trad slechts sporadisch op in kleine clubs en zaaltjes. Na een paar jaar leek hij hersteld. Hij legde het bij met Flack van wie hij vervreemd was geraakt en nam met haar zelfs weer een aantal nieuwe nummers op, die wederom hits werden. Maar op 13 januari 1979 werd zijn lichaam gevonden onderaan het gebouw waar hij op de 15e verdieping een appartement had; Het glas was netjes uit het raam gehaald en er waren geen sporen van een worsteling, wat de politie deed concluderen dat Donnie Hathaway op 33-jarige leeftijd zelfmoord had gepleegd.

Hathaway had een van de mooiste soulstemmen uit de jaren 70 en schreef prachtige nummers die daarom nog steeds vaak worden gecovered. Een van de mooiste en troostrijkste daarvan is in 2002 opnieuw opgenomen door Alicia Keys: Someday We'll All Be Free.