Tsja, en dan ben je even wat aan het surfen na je werk en kom je zomaar een juweeltje tegen. Naar aanleiding van nog wat zoekwerk na het laatste artikel over 'Analog Man' van Joe Walsh stuitte ik op een aflevering van 'Live from Daryl's House', van 15 november 2012 met niemand minder dan... Joe Walsh als gast muzikant.
Ik besteedde al eens eerder aandacht aan deze bijzondere serie met Daryl Hall. En hoewel ik de afleveringen van 'Ali B op volle toeren' werkelijk heel leuk vind en de avonturen van Nick & Simon in Amerika (in 'Nick & Simon The American Dream') oprecht vermakelijk en van uitstekende kwaliteit, halen deze het toch echt niet bij de klasse van de optredens thuis bij Daryl Hall.
De volgende nummers passeren de revue:
00:00 - (Proloog)
03:25 - Rocky Mountain Way (van 'The Smoker You Drink, The Player You Get', Joe Walsh, 1973)
09:06 - (Interview)
11:14 - Life's Been Good (van 'But Seriously, Folks...', Joe Walsh, 1978)
19:01 - (Wrecking Ball, intro)
20:57 - Wrecking Ball (van 'Analog Man', Joe Walsh, 2012)
24:55 - (Etensvoorbereidingen)
29:15 - Somebody Like You (van 'Three Hearts In The Happy Ending Machine', Daryl Hall, 1986) - met een heerlijke solo van Joe Walsh!
35:39 - (Eten, deel 1)
37:46 - Funk #49 (van 'James Gang Rides Again', James Gang, 1970)
41:57 - (Eten, deel 2)
43:02 - Wrong Side of History (So Cold) (van 'Laughing Down Crying', Daryl Hall, 2011)
47:34 - (Epiloog)
En let op: wat heeft die Hall nog een goede stem. Pfoe! Dus, gewoon even een paar minuten de tijd nemen om te genieten.
Op het YouTube kanaal van 'Live from Daryl's House' vind je de aflevering met Joe Walsh nog:
We hebben 20 jaar geen nieuw album van hem gehoord, dus een tijdje wachten met een bespreking van zijn nieuwste boreling afgelopen jaar (op 5 juni 2012, om precies te zijn) maakt dan ook niet zoveel uit. In die 20 jaar lijkt Joe Walsh niet erg mee te zijn gegaan in zijn tijd. Dat heeft dan wel weer als voordeel dat de muziek op 'Analog Man' bijzonder herkenbaar blijft als echte 'Walsh-rock'. Van alle Eagles was deze ook altijd al de echte rocker. Veel van de stevige nummers van de Eagles werden dan ook door hem gezongen.
Tegendraads
Dat image van rocker staat hem nog steeds. Kijk maar naar de foto op de cover! De tegendraadsheid van de rocker zoekt hij ook op in zijn teksten. Waar anderen meegaan in de moderne tijd, klaagt Walsh veel van de verworvenheden aan die anderen als normaal ervaren.
In 'Analog Man', meteen ook het eerste nummer op het gelijknamige album, heeft hij het over de digitalisering, over kabel-tv en geweld op de televisie ("Murder and violance are rated PG. Too bad for the children: they are what they see"), over e-mail en over het grote aantal schermen waar iedereen constant mee omringd is.
In een interview in mijn favoriete muziekbladHeaven van sep/okt 2012 (zie pagina's 6 en 7) zegt hij over het nummer: "Ik houd me eigenlijk pas vrij kort bezig met internet en nu ook sociale media. Nou ja, laten we zeggen dat ik die probeer uit te vogelen. tot die tijd was me dat helemaal vreemd, ik was een analoge man. Voor het kleinste elektronische klusje moest ik de buurjongen van tien te hulp roepen. Ik steek de draak met mezelf".
Joe Walsh live met 'Analog Man'. Special Guest: Jeff Lynne. Knetterende gitaar, lekker koortje en ik geloof dat ik zelfs 3 drummers zie... he's back! Jaar: 2012, Plaats: The Troubadour in West Hollywood, Californië.
Demonen
Je zou zeggen dat het moeilijk is om je los te wrikken van de oude successen van albums als 'The Smoker You Drink, The Player You Get', 'So What' en 'But Seriously, Folks...', maar bij Walsh lijkt het alsof hij de draad weer moeiteloos oppakt. En eigenlijk is hij natuurlijk ook nooit echt weggeweest. Daar is zijn invloed op de moderne muziek - achter de schermen - te groot voor geweest.
Wel heeft hij jarenlang gevocht met de demonen van alcohol. 'Wrecking Ball', het tweede nummer van de plaat, herinnert nog aan die tijden. Inmiddels loopt hij al weer 18 jaar broodnuchter door het leven.
Dat Jeff Lynne, voormalig voorman van het Electric Light Orchestra het album geproduceerd heeft, hoor je in alle nummers wel terug. Maar vooral 'One Day at a Time' draagt een zware ELO-signatuur. Niets mis mee overigens, maar dat maakt het meteen ook niet echt subtiel, terwijl ook subtiliteit de oude rocker altijd heel goed gestaan heeft. Dat maakt het overigens beslist niet een slecht album.
Een aanrader met wat minnetjes
Sterker nog: hoe vaker ik het beluister, hoe lekkerder ik het vind. Dat neemt niet weg dat er wel wat mislukkingen op staan. Zo is 'Hi-Roller Baby' vast een lekkere meezinger tijdens concerten, maar van mij hoeft het niet, al compenseert het lekkere gitaartje dan wel weer wat van de gladheid van het nummer. 'Funk 50' is naar mijn smaak een mislukt experiment om iets met R&B te doen. En luisterend naar 'India' bekruipt me het sterke gevoel dat Joe Walsh ook vooral niet moet proberen AC/DC te kruisen met een housebeat.
Misschien moet ik het eens wat harder draaien...
Al met al is 'Analog Man' een aanrader. Vernieuwend is het niet, maar dat lijkt me dan ook niet hoeven voor een man die al zo zijn sporen verdiend heeft. En bovendien: oefening baart kunst!
Oordeel: uitstekend album met wat minnen en veel plussen!
Afgelopen zaterdag stond ik op met een enigszins bewolkt hoofd, nadat ik de avond daarvoor in een onverwacht feestje terecht was gekomen. Natuurlijk lag het aan de wijn dat ik me wat, euhm, 'verward' voelde.
Staton - (c)Cees Kuiper Fotografie
Staton moet eenzelfde ervaring gehad hebben, afgaande op de titel van hun single '(Blame it on the) Cocktails', afkomstig van de EP 'MAPPED: Sins'. Na mijn katerige ervaring vind ik het extra knap dat zij het dan ook nog voor elkaar hebben gekregen daar zo'n vet nummer van te maken. Lekker rauw, lekker scheurderig. En dan niet zo van dertien in een dozijn, maar met een eigen sound, een prima zangeres en groot enthousiasme. Precies zoals ik het graag zie en hoor! Laat die muzikale cocktail maar komen...
Bowie
De muziek van Staton heeft trouwens wel iets new-waverigs en zit vol verrassingen. Zo dacht ik bij de eerste paar maten van 'Riot' dat het nummer nou niet bepaald opstandig klonk. Het had eerder iets samenzweerderigs. Na de eerste 55 seconden word je echter ruw wakker geschud en breekt het relletje volledig los. Het gebruik van dissonanten en de scheurderige gitaargeluiden op de achtergrond hebben een David Bowie-achtige energie.
Smerig
Die 'smerige' gitaar (het staat zo op de website van Staton en ik kan me er geheel in vinden!) is trouwens van Michiel Claessens. De opvallend strakke drums worden bespeeld door Niels Nuiver. De vette, stroperige, dikke baspartijen komen uit de bas van Luc Pustjens. Tijn Driessen maakt het Staton-geluid compleet met de synthesizer. Maar Lara Mol zet er met haar rustige, hysterische, fluisterende en melodieuze stem het stempel van geloofwaardigheid op! Zonder haar zou Staton Staton niet zijn!
Staton moet je trouwens een keer live zien. Donderdag 14 februari waren ze te zien bij Giel Beelen. En daar speelden ze natuurlijk ook hun nieuwe single '(Blame it on the) Cocktails'. Check it out en doe maar niet eens je best om stil te blijven zitten!
Staton met hun nieuwe single "(Blame it on the) Cocktails". Jaar: 2013
Op 22 februari (mijn verjaardag, maar helaas helaas, ik kan er niet bij zijn) treden ze op in Haarlem in Café Stiels. De complete agenda vind je op de Concertagenda van Staton.
Opvallend is daarbij dat ze dit jaar alleen maar op 23 mei optreden in Rotterdam. Kom op jongens! Je home town! Dat moet beter kunnen...
Staton is:
Lara Mol: Vocals,
Tijn Driessen: Keys en backing vocals,
Luc Pustjens: Bas en backing vocals,
Michiel Claessens: Gitaar en backing vocals
Niels Nuiver: Drums
Artiest/Band: Michael Jackson | Muziek/Tekst: Michael Jackson | Album: Off The Wall | Jaar: 1979
De snik aan het einde weet bij mij elke keer nog een zenuw te raken. Kippevel in het kwadraat, zo verschrikkelijk mooi!
Hier moet je niet over praten, dit moet je voelen. Ik vond deze prachtige opname van She's Out Of My Life: recht door het hart en ongelooflijk goed geproduceerd!
View Comments
Stuur dit artikel door
Staton - (c)Cees Kuiper Fotografie
venster
