Onvervalste oude witte mannen blues van Renegade Creation

Renegade Creation is de nieuwe band van Michael Landau en de naam van het nieuwe en eerste album van de groep. De rock- en blueshelden laten op dit album horen waar ze goed in zijn: lekkere blues, ruige gitaren, uitstekende composities en goede stemmen. Niets nieuws onder de zon dus. Maar - WOW! - wat een lekkere plaat!

De hoes van "Renegade Creation", jaar: 2010

Michael Landau (zang, gitaar), Robben Ford (zang, gitaar), Jimmy Haslip (basgitaar) en Gary Novak (drums, basgitaar) hebben het allemaal al gedaan en meegemaakt: dure shows, mooie albums, succes, samenwerken met beroemdheden... bewijzen hoeven ze dus niets meer. Dat betekent echter niet dat ze een tamme plaat hebben afgeleverd. Nee, ambitieus is hij wellicht niet, maar hij zit vol met hoogstandjes, vette gitaarrifs en gewoon goede muziek. "Renegade Creation" was duidelijk geen 'moetje'!


Voor degenen die de afgelopen decennia in winterslaap hebben doorgebracht: Michael Landau (1958) is een sessie muzikant die onder meer samenspeelde met Seal, Dionne Warwick, James Taylor, America, Richard Marx, Fee Waybill, David Foster, Miles Davis, George Duke, Michael Jackson, Pink Floyd, Chicago, Tom Scott, Waddy Wachtel, Barbra Streisand, Quincy Jones, Michael Mcdonald, Steve Lukather, enfin... de lijst met beroemdheden is te lang om op te noemen.

Robben Ford (1951) mag met recht nu al legendarisch genoemd worden. Deze gitaargod heeft zijn roots liggen in de Jazz en speelde onder meer voor en samen met Jimmy Witherspoon, Gregg Allman, L.A. Express (met Tom Scott), George Harrison, Miles Davis, Elvin Bishop en Joni Mitchell.

Basgitarist Jimmy Haslip (1951) leerde Robben Ford kennen in de groep Yellowjackets, die door Ford in 1977 werd opgericht (en weer verlaten werd in 1983). Haslip speelde samen met onder meer Luis Conte, Bo Didley, Booker T. Jones, Betty Wright, Paulinho Da Costa, Rita Coolidge, Vonda Shepard, Bill Champlin, Randy Brecker, Charlie Watts, Rickie Lee Jones, Dusty Springfield, Toots Thielemans, Michael McDonald, El Debarge, Gino Vannelli, Vince Mendoza, Russell Ferrante, en Justo Almario. Ook deze lijst met beroemdheden is te lang om op te noemen.

Gary Novak (1965) is de jongste en wellicht ook de onbekendste van het stel. Dat dit onterecht is toont de video hieronder. Novak is een drummer van wereldklasse en speelde al voor en samen met onder andere de Chick Corea Elektric Band, Allan Holdsworth, Lee Ritenour, George Benson, Michael McDonald, Anita Baker, David Sanborn, Ozzy Osbourne, Chaka Khan en Vinnie Colaiuta.

voor de echte smulpaap: Gary Novak geeft een fenomenale drumsolo van ruim vier minuten tijdens een optreden met Chick Corea in Polen...

Alle vier hebben ze naast hun studio- en sessiewerk ook nog de nodige solo albums uitgebracht.

In de Amerikaanse Billboard Charts kwam "Renegade Creation" binnen op nummer 6. Voor een dergelijke plaat is dat een binnenkomer van jewelste. In Nederland is de plaat nog niet echt opgevallen, maar met "Goud - 25 jaar Gerard Joling" op de tweede plaats van de Album top 100 en "Leef je droom" van Frans Duijts op de achtste krijgt het Nederlandse publiek dan ook de artiesten die het verdient.

"Renegade Creation" is een plaat voor de liefhebber. Bij mij zit hij al 2 dagen in de cd-speler en de kans dat hij daar binnenkort uitkomt, lijkt op dit moment vrij klein. Waar sommige nummers op "Renegade Creation" vette Blues zijn (The Darkness - met 'vet' in de betekenis van dik, stroperig, zwaar), zijn andere meer Rock nummers met zware Blues invloeden (God and Rock 'n Roll) en neigt een enkel nummer zelfs naar Hard Rock (Renegade Destruction). Al met al is "Renegade Creation" een klassieke Blues Rock plaat geworden die iedere artiest de kans geeft te schijnen.

Een optreden van deze groep op het aankomende North Sea Jazz festival zou niet misstaan! Jammer, jammer, jammer...

Info:

• Webstek: Geheel vernieuwde website van Michael Landau; let op: er begint meteen muziek te spelen (maar wel lekkere muziek)!,
  
• Webstek: Drummer's World, over Gary Novak,
  
• Webstek: Jimmy Haslip op allmusic.com (Haslip heeft een eigen website, maar die is sinds 2008 niet meer bijgewerkt, zo lijkt het),
  
• Webstek: Biografie van Jimmy Haslip op de site van de Yellowjackets,
  
• Webstek: Eigen website van Robben Ford,
  
• Webstek: biografie van Robben Ford op allmusic.com

Lees verder/Read more »

Marc Hamilton en "Comme j'ai toujours envie d'aimer"

Tijd voor een nieuw artikel en waarom dan niet een dat enigszins uit de toon valt bij de rest van de artikelen op Mooimuziek? De keuze van het onderwerp heb je te danken aan Diana Sno van het onvolprezen programma SnoTime, dat elke zaterdag en zondag wordt uitgezonden op Radio 2 op de ongoddelijke tijd van 6 uur tot 9 uur in de ochtend. 2 weken geleden liet Diana het wat suffige nummer "Comme j'ai toujours envie d'aimer" horen van Marc Hamilton, met de opmerking achteraf dat ze op Internet niets over hem kon vinden.
Dat kon Mooimuziek zich niet voorstellen; daarom stof ik bij dezen de (in Europa) bijna vergeten historie af van de Frans-Canadese zanger Marc Hamilton: jaren 70-idool, brokkenpiloot, zanger van psychedelische chansons, held van een generatie.

De hoes van "Comme J'ai Tourjours Envie D'Aimer".

Marc Hamilton werd geboren in de Gaspésie, een prachtige streek in Québec, Canada op 2 februari 1944. Hoewel iedereen Hamilton op z'n Engels zal uitspreken, hoor je zijn naam vanwege zijn afkomst ook vaak uitgesproken op z'n Frans, en wel als "Amieltún".
In 1964 richtte Marc Amieltún de groep Les Shadols op, waarin hij zong en gitaar speelde. In 1965 wijzigden zij hun naam in Les Monstres (waarin Hamilton zich de artiestennaam 'Marc Sansregret' aanmat). In 1967 sloot hij zich aan bij de groep Les Caïds.

Hamilton's monster hit "Comme j'ai toujours envie d'aimer"

Tot zover niets bijzonders en Hamilton was nu wellicht een anonieme producer of dj geweest, als hij eind jaren zestig geen solocarrière was begonnen. Hij begon die carrière met het nummer "Comme j'ai toujours envie d'aimer". Hij zou er tot in lengte der dagen - of in ieder geval tot mei 2010 - zijn naam en faam aan te danken houden. Het nummer werd uitgebracht in 1970 en het werd instant de grootste hit in Québec en Frankrijk. "Comme j'ai toujours envie d'aimer" stond meerdere weken nummer 1 in allerlei hitlijsten. Er zijn meer dan 200.000 singles in Québec verkocht, en anderhalf miljoen in Europa. Ook in Nederland was het nummer succesvol: van november 1970 tot februari 1971 stond het 11 weken in de Nederlandse Top 40 met als hoogste notering nummer 12.

Met dat succes was Hamilton een van de eerste Canadese zangers met een groot succes buiten zijn eigen land. "Comme j'ai toujours envie d'aimer" wordt nog steeds verkocht; tot nu toe zijn er wereldwijd meer dan 8 miljoen examplaren van over de toonbank gegaan! Sinds 2007 mag hij zich vanwege dat ene nummer lid noemen van de 'Canadian Songwriters Hall of Fame'.

Opvallend is trouwens dat Hamilton zingt zonder enig 'Québecois' accent, wat voor iemand uit Québec heel bijzonder is. Wellicht is het mede de oorzaak geweest voor de enorme populariteit van het nummer in Frankrijk.

Het nummer "Tapis Magique"

Ondanks dat toch immense succes vind ik de b-kant, met het nummer "Tapis Magique", heel wat beter aan te horen. De lichtelijk psychedelische sfeer van dit nummer past bovendien uitstekend bij het begin van de jaren zeventig.

"Comme j'ai toujours envie d'aimer" is in ruim twintig talen vertaald en gezongen, waaronder het Spaans (door Hervé Vilard als "Asi te quiero"), het Italiaans (door Jean-François Michaël als "Più di ier") en het Duits (door Hervé Vilard als "Komm"). De Italiaanse en Duitse versies zijn echte collectors' items. Artiesten als Paul Mariat, Mitsou, Roch Voisine en Jean-François Michaël hebben het nummer gecovered in het Frans.
In totaal heeft Hamilton nog zo'n 180 nummers geschreven, maar niet een kwam ook maar in de buurt van het succes dat hij had met "Comme j'ai toujours envie d'aimer".

Op de site Ma Passion Musique Maroc vond ik onder meer de afbeeldingen van twee hoezen van "Comme j'ai toujours envie d'aimer", maar ook een obscuur (en - mag ik het zeggen? - erg fout op z'n Frans) videootje uit 2007 van de Canadese groep JohnE-5 over Marc Hamilton, overigens wel in onvervalst Québecois gezongen: "Comment ça va Marc Hamilton?". Het filmpje begint in de stad Montréal, getuige de straatnaambordjes "Saint Laurent" en "Mont Royal" en laat zien hoe de drie leden van JohnE-5 op een verre planeet de legerhordes van een boosaardige buitenaardse heks verslaan, 'Capitaine' Marc Hamilton als grijsaard met ooglapje bevrijden uit zijn cel en gezamenlijk veilig huiswaarts keren ("Je me souviens Marc Hamilton"). Ik heb het filmpje bekeken, maar ga dat beslist geen tweede keer doen: je bent gewaarschuwd!

Op Vente de Garage Podcast vond ik nog een (Franstalige) blogpost over Les Monstres, de band waar Hamilton in 1965 aan deelnam. Deze is zeer de moeite van het lezen waard!
Op "Vente de Garage Podcast" vind je nog een aantal andere nummers van Hamilton, waaronder zijn meer psychedelische werk: "La Question", "La jeunesse", "Le pusher" en het vreemde, maar wel heel aardige "J'veux pas de vinaigre sur mes patates (Ça c'est l'fun)".
Uiteindelijk blijft "Tapis Magique" mijn favoriete Amieltún-song, al moet ik bekennen dat zijn muziek mijn verzameling naar alle waarschijnlijkheid nooit zal sieren.

Links: Marc Hamilton anno 1970, rechts: Marc Hamilton tegenwoordig (foto door Bernard Bujold, alle rechten gereserveerd)

Op de eveneens Franstalige site retrojeunesse60 worden twee foto's van Marc Hamilton getoond, waarvan de tweede (helemaal onderaan) met ooglapje. Hoewel als gimmick uitgebuit, was de oorzaak van het ooglapje heel wat minder romantisch: in 1973 werd Hamilton slachtoffer van een auto-ongeluk, waardoor hij zijn linker oog moest missen. In zijn autobiografie "Le chanson qui m'a tué" (Nl: "Het lied dat me gedood heeft"), die verscheen in 2005, schreef hij over dat ongeluk, maar ook over het lied, zijn alcohol-, drugs- en medicijnverslaving, zijn verschillende zelfmoordpogingen en de jaren die hij doorbracht in "grande misère". Ondanks alle nummer die hij zong en de liedjes die hij schreef, bleef zijn naam altijd verbonden met dat ene nummer. Op de acherflap van zijn autobiografie schrijft hij daarover: "Elle a été ma fierté. Elle m'a donné la gloire. Dans ses filets, sans le savoir, elle m'a capturé. Je m'appelle Marc Hamilton. Elle s'appelle... "Comme j'ai toujours envie d'aimer". Laisser-moi vous raconter mon histoire (Nl: "Zij was mijn trots. Ze gaf me heerlijkheid. Zonder het te weten ving ze me in haar net. Ik heet Marc Hamilton. Zij heet... 'Comme j'ai toujours envie d'aimer'. Laat me u mijn verhaal vertellen.").

Tegenwoordig woont en werkt Hamilton in Montréal. Jazeker, hij leeft nog! Sterker nog: hij zingt nog steeds en gaat regelmatig op tournee. In Québec wordt hij op straat herkend en is hij een nationale held.

Heb jij bijzondere herinneringen aan Marc Hamilton of aan zijn chanson "Comme j'ai toujours envie d'aimer"? Heb jij hem wel eens live gezien? Vertel het de wereld van Mooimuziek en laat nu hieronder je commentaar achter!

Info:

• Webstek: retrojeunesse60 (Fr.),
  
• Webstek: Ma Passion Musique Maroc (Fr.),
  
• Webstek: De tekst van "Comme j'ai toujours envie d'aimer" op Bide et Musique, voor de die-hard fan (Fr.),
  
• Audio/Video: Allemaal Marc Hamilton video's, voor de liefhebber!,
  
• Webstek: Les Monstres et Marc Hamilton, leuk verhaal, wel helemaal in het Frans!,
  
• MySpace: Space van de Frans-Canadese band JohnE-5 (Fr.),
  
• Webstek: Uitgebreide biografie van Marc Hamilton op Québec Info Musique (Fr.),
  
• Webstek: Site van radiozender Le Studio 1 in Montréal met een fotoreportage van Marc Hamilton van een paar jaar geleden (Fr./En.),
  
• Webstek: Website van NCRV's SnoTime

Lees verder/Read more »